اگر می خواهید بدانید سنبل الطیب چیه این مقاله را در سایت هل سبز مطالعه کنید

سنبل الطیب با نام علمی Valeriana officinalis گیاه بوته ای استوار و چندساله است. این گیاه به علف گربه نیز معروف است و بیشتر در اروپا و بخش هایی از آسیا یافت می شود. سنبل الطیب از ریشه ای کوتاه و بوته ای با ارتفاع بین 50 الی 150 سانتی متری برخوردار است که گاها ساقه آن می تواند به شکل عمودی تا ارتفاع دو متری نیز بالا برود. این گیاه دارای گل هایی به رنگ سفید مایل به قرمز است.

از زمان روم و یونان باستان گیاه سنبل الطیب شناخته شده بوده و بقراط نیز به توصیف این گیاه پرداخته و خواص آن را شرح داده است. نام سنبل الطیب برگرفته از واژه لاتین Valere به معنی قوی و سالم است.

گیاه سنبل الطیب دارای ریشه ای ریزومی و مخروطی شکل است که می تواند سال ها قبل از گلدهی به رشد خود ادامه دهد. از ریزوم ها شاخه های افقی ضعیفی خارج می شوند که دارای جوانه ای در انتهای خود می باشند و شاخه های هوایی یا استولون ها از این جوانه ها سر بر آورده اند. فقط یک شاخه از ریشه گیاه بیرون می آید که ارتفاع آن می تواند به 1 الی 1.5 متر برسد. ساقه گیاه دارای مقطعی دایره شکل بوده و شیاردار و توخالی است که در بخش پایینی اندکی کرک هم دارد.

نوع گل آذین این گیاه گرزن یا cyme است. گل هایش به رنگ سفید و صورتی اند که از بویی عجیب ولی مطبوع برخوردارند. در هر برگ آن تعداد زیادی برگچه های نوک تیز و تقریبا متقابل وجود دارد. برگچه ها به تعداد زیاد و از 6 الی 10 جفت تشکیل شده اند. برگ های این گیاه کرکدار و دندانه دار هستند. روی سطح برگ ها رگبرگ های مشخصی وجود دارند. نوع میوه سنبل الطیب از گونه کپسول است که در درون آن یک بذر فشرده دوکی شکل وجود دارد.

گیاه سنبل الطیب:
معمولا گیاه سنبل الطیب به صورت یک گیاه وحشی در مناطقی مانند جنگل های کم درخت، حاشیه جویبارها و گودال ها می روید. این گیاه در بیشتر مناطق آسیا و ایران یافت می شود. پراکندگی این گیاه در مناطق کوهستانی به شکلی است که معمولا نمی تواند از ارتفاع 100 متری دامنه کوها بالاتر برود و به ندرت بتوان در ارتفاعات 200 متری از این گیاه مشاهده کرد.

گیاه سنبل الطیب در نواحی مختلف ایران از جمله رشته کوه های البرز و نواحی شمالی و شمال غربی همچون منطقه میشوداغ به وفور دیده می شود. این گیاه از بویی مطبوع و خوشایند برخوردار است و گربه ها از فاصله دور بوی این گیاه را تشخیص داده و به سوی آن جلب می شوند. دلیل نامیدن این گیاه به علف گربه نیز همین است. گربه با برخورد با این گیاه به نوعی حالت سرمستی و شادابی دچار می شوند. دلیل این علاقه نیز وجود ماده اکتیتیدین در گیاه سنبل الطیب است که گربه ها تمایل زیادی به این ماده دارند. این گیاه در موش های صحرایی نیز چنین واکنشی را در پی دارد.

ریشه گیاه سنبل الطیب از اجزای مختلفی تشکیل شده که از آن جمله می توان به روغن های فرار مانند والریک اسید، آلکالوئیدها و آمینواسیدهای آزاد همچون گاما آمینوبوتیریک اسید، تیروزین، آرژنین و گلوتامین اشاره کرد. از جمله مهمترین و تاثیرگذار ترین ترکیبات موجود در گیاه سنبل الطیب نیز می توان از پینن، آلکالونیدها، استراسیدهای آلی، کامفن، اسید والریک وایزو والریک، کاتینین، الریانین، تانن، گلوکز، آنزیم های گلیکوزیدی، والپوتریات و آلفامتیل پیریل کتون نام برد. نام اسید آمینه (والین) از روی این گیاه انتخاب شده است. اسید والرنیک و والرنال جزء قویترین ترکیبات آرام بخش موجود در گیاه سنبل الطیب محسوب می شوند.

خواص گیاه سنبل الطیب:
ریشه این گیاه در طب سنتی ایران دارای ارزش دارویی بالایی است. ریشه و ریزوم این گیاه مصارف دارویی زیادی دارد. طبع ریشه سنبل الطیب گرم و خشک بوده و از خواص بی نظیری در درمان و بهبود بسیاری از بیماری ها برخوردار است. در ادامه به برخی از خواص دارویی این گیاه اشاره خواهیم کرد:

مفید در رفع ناراحتی های عصبی و هیستری
آرامش بخش و ضد اسپاسم
دارای خواص تب بر
موثر در درمان بی خوابی
ضد کرم معده و روده
برطرف کننده میگرن
ضد هیجان و برطرف کننده تشویش و نگرانی
مفید در درمان بیماری مالیخولیا
موثر در درمان دردهای ناشی از سیاتیک

اتمام موجودی